papatyaninsonbahari

dizideki belki de en iyi, en masum karakterdi. ömer gibi birine yapılır mı lan bu ihanet? sonradan ezel bayraktar olarak intikamını almıştır orası ayrı.

Dert tasa sahibi olmak istemiyorum. Kimsenin hayalleri ve hayatının arasına yanci olarak girmek istemiyorum cidden.

sinema tarihinin en anlamlı filmidir bana göre. varoluşsal krizlerimi ve bu konuda yalnız olmadığımı hatırlatır.

Bir de albert camus 'nun bir sözünü hatırlar, uzun uzun düşünürüm her izlediğimde.

"Dekorların yıkıldığı olur. Yataktan kalkma, tramvay, dört saat çalışma, yemek, uyku ve aynı uyum içinde salı, çarşamba, perşembe, cuma, cumartesi , çoğu kez kolaylıkla izlenir bu yol. Yalnız bir gün “neden?” yükselir ve her şey bu şaşkınlık kokan bıkkınlık içinde başlar. Başlar, işte bu önemli. Bıkkınlık, makinemsi bir yaşamın edinimlerinin sonundadır, ama aynı zamanda bilincin devinimini başlatır."

--spoiler--

ya siz, sayın izleyici, yaşam sahnesinde size biçilmiş rolü oynayan bir oyuncu olmadığınızı söyleyebilir misiniz bana?

bizler evrensel gerçekleri, bize sunulduğu kadarıyla biliriz. olay tamamen bundan ibaret.

--spoiler--

Sevgili arkadaşım, biliyorsun seni erkek kardeşimmişsin gibi çok severdim, sen de beni kız kardeşinmiş gibi çok severdin. Hep birlikte inanılmaz eğlenceli zamanlar geçirdik. E tabi bir o kadar birbirimizin derdine çare olmaya da çalıştık elimizden geldiğince. Özellikle
en son hep birlikte gittiğimiz kampta ben ağlarken beni teselli ettiğin o günü hiç unutmam.
"Üzülme, hayatta olmak hiç birimizin tercihi değildi ama madem hayattayız; yaşamak,devam etmek zorundayız. Ne zaman bunalsan, dertleşmek istesen bir telefon kadar uzağımdayım, biz seni çok seviyoruz. Sen çok güçlü bir kızsın." demiştin.

Hayat işte, tatsız şeyler söylendi, tatsız şeyler yaşandı. Bu yüzden son zamanlarda sana fazlasıyla kızgındım, iletişimi de kesmiştim.
Ama hep içimden diyordum ki bu yıl doğum günü gelsin bir yazayım bu sefer, halini hatrını sorayım.
Olmadı...

Benim her şeye rağmen hayatta hiç keşke'm yoktu biliyor musun şu zamana kadar. Her şeye yaşanması gerekiyordu, şartlar bunu gerektiriyordu, bu da bir tecrübe mantığıyla bakardım.
Ama artık hayatta çok büyük bir keşke'm var. Keşke daha önce arayıp sorsaydım bir kere bile 'nasılsın' diye. 'Ölüm var.' gerçeğini unutmuşum, ne yazık.

Seni hep o eğlenceli anılarımızla hatırlayacağım kardeşim.
Bizi evinde misafir ettiğinde sen evde yokken banyodaki aynanı kırışımızı mesela asla unutamam, elimizi bile sürmeden evini başına yıktık neredeyse diye aylarca gülmüştük.(ama bak yine söylüyorum vallahi billahi biz yapmadık. biz salonda uslu uslu oturmuş dizi izliyorduk,kendi kendine yere düşüp kırıldı.)

Dün doğum günündü, sakın unuttum sanma. Sadece fazlasıyla yoğun bir gündü, fırsatım olmadı yazıya dökmeye. Şimdi soruyorum, gittiğin yerde iyi misin kardeşim?

Umarım çok güzel bir yerde çok mutlusundur ve bizi görüp salaklar üzülmeyin, birlikte çooook eğlendik, beni onlarla hatırlayın diyip bizimle dalga geçiyorsundur.
Seni asla ve asla unutmayacağımızı bil.
Mekanın cennet olsun.

Mutluluğu aramayarak,mutsuzlukları geçiştirmeyip sonuna kadar yaşayıp ondan kurtularak ve kendini hayatın akışına bırakarak.

"Mutluluğu yaşatan mutsuzluktur aslında. Her duygunun zıddı kendisinin varlık sebebidir. Yokluğunu bilmeden varlığını anlamazsın hiçbir şeyin"

Eski sevgilim(!) Eski diyorum çünkü vefasız çıktı. Ben yokken yanında gitti kendine bi züppe buldu. Oysaki ben sadıktım sevgimize. Bayramda gidip aneysinden babeysinden isteyecektim. Helalim bilmistim ben onu. Neyse Allah a havale ediyorum. Zaten tümden çıktı hayatımdan. Seni vefasız, insafsız. Ühüm ühüm. Hayır ağlamıyorum. Sadece iyi yazmalar diyip gidiyorum buralardan.

ey sözlük evlenmek istiyorum bu yazarla. az evvel kredi çektim şuan düğün salonu bakıyorum.

En azından "ben hiç kimseye sana davrandığım gibi davranmadım, sen beni iyi bir insan yapıyorsun. seni hiç üzmeyeceğim." deyip de afedersiniz ama ağza sıçan erkekten daha erkektir. En azından kendinin bilincindedir.

Kesinlikle katılmadığım önerme.
Her derdimde benimle ağlayan, parasız kaldığımda benim param senin paran diyip üç kuruşsuz günlerimde beni idare eden arkadaşlarımı üniversitede edindim. Çözemediğim her derdimde çözmek için elinden geleni yapan arkadaşlarımı, kendi benden yüksek aldığında gel finallere birlikte çalışalım, hadi kalk ders çalış diyen arkadaşlarımı üniversitede edindim.

Ve bir tanesi bu entrymi görecek biliyorum, iyi ki varsın diyorum ona buradan. Ağzını yerim *

bir süre sonra artık yapmak bile içinizden gelmeyen, insana gına getiren eylemler silsilesi. ve eğer her hafta ödev veren bir hocaya sahipseniz, özellikle de bu verdiği ödevler beyin yakan cinstense allahım nolur şu finaller bir gelsin diye dualar edeceğiniz kadar sizi hayattan soğutabilir.

bir de üstüne başka ödevler eklenir, e tabi sadece o dersi almıyorsunuzdur, beyniniz artık sizden koşarak uzaklaşmıştır her hafta bir şeylerle uğraşmaktan, bir şeyler düşünmekten.

hayır yani ben nasıl hesaplayayım şimdi hayali olarak pazarladığım ve ihraç ettiğim ürünün fiyatı ihraç ettiğim ülkede ne olsun. orada neyse öyle olsun banane, seçmeli derssin sen yahu nedir bu bu kadar.

yazar burada isyan ediyor. çünkü yazar bıktı. çünkü yazar error verdi. *